Güney Asya ülkesi Bangladeş’te insanlar günlük işlerde çalışmak için uzun kuyruklar oluşturuyor. Ülkenin başkenti Dakka başta olmak üzere büyük şehirlerde belli noktalarda toplanan işçiler günlük yevmiye karşılığında işe alınmayı bekliyor. İnşaat çalışanları, marangozlar, temizlikçiler, boyacılar, hamallar her sabah 06.00’da kurulan pazarlarda 11.00’e kadar umutla bekliyor. Sabah saatlerinde işe alınanlar yaklaşık 15-16 saat çalışarak ortalama 500 taka yani yaklaşık 45-50 lira kazanabiliyorken, öğlen saatlerinde işe alınanlar ise daha düşük ücretle çalışmak zorunda kalıyor. Birçoğu ise saatlerce bekledikten sonra iş bulamayıp evlerine geri dönüyor. O gün şanslı olup işe gidenler de ertesi gün iş bulamama endişesi yaşıyor.
Korona virüs salgını nedeniyle işçiler, haftada ancak 2-3 gün işe alınıyor. Covid-19 nedeniyle zor günler geçiren işçiler, devlet tarafından herhangi bir yardım alamadığını ifade ediyor.

30 yıldır her gün iş için bekliyor
Sabah çok erken saatlerde işçi pazarına gelen 62 yaşındaki Abul Haşim, 30 yıldır her gün bu pazara geldiğini belirtti. Haşim, yaşadığı zorluklarının krona virüs döneminde daha da arttığını ifade ederek, “Allah nasıl geçindiriyorsa öyle geçinip gidiyoruz. Çoğu zaman sadece mercimek, pirinç pilavı yiyoruz. Ancak eve misafir geldiğinde tavuk da alıyoruz. 5 kişilik aileyiz ancak torunlarım, kızım ve damat geldiği zaman 10-12 oluyoruz” dedi.

Salgında iş yok
Günlük işlerde çalışan 52 yaşındaki Nur Hossian, “İş yok. Korona döneminde çok azaldı. Bir gün iş bulsam 5 gün iş yok. Çalıştığım gün 15-16 saat çalışıp 500 taka kazanıyoruz. Sonra çalışamadığım günlerde o parayı harcıyoruz. Kira ödeyemiyoruz. Kuru pilav dışında yemek alamıyoruz. Çok zor geçiniyoruz” diye konuştu.
Oğlunu iyi bir okula göndermek istediğini söyleyen 47 yaşındaki inşaat işçisi Muhammed Humayyun, “Bir gün çalışsam 10 gün iş yok. 3 kızımız ve 1 oğlumuz var. Korona döneminde kimse bize yardım etmedi. Biraz para yardımı alabilirsem çocuklarımla iyi kötü bir şeyler yiyebiliyoruz. Yardım alsam oğlumu medreseye gönderebilirdim” diye konuştu.

“İş yoksa o gün yemek yok”
Marangoz olarak iş bekleyen diğer bir işçi Rahim Mia ise, ‘‘Ben marangoz olarak çalışıyorum. Sabah 06.00’da geliyorum. Saat 11.00’e bazen 12.00’ye kadar bekliyorum. İşe alınmazsam o gün eve dönüyorum. İş yoksa evde yemek yok o gün. Bazen komşulardan borç alıyorum ama onlar da fakir. Her zaman yardım edemiyor” dedi.

Kadın işçiler
Bangladeş’teki işçi pazarlarında erkek işçilerin yanında kadın işçiler de iş kuyruğuna giriyor. 42 yaşındaki Razia Begüm, yaşadığı zorluklarını şöyle anlattı;
“İş yok. Eve pirinç götüremiyoruz. Çocuklarımızla çok zor geçiniyoruz. Devlet 1 kuruş yardım etmiyor, ancak kira ödeyemediğimiz zaman ev sahibi dışarıya atıyor. Evi kilitliyor. Korona döneminde zorluğumuz çok daha arttı. Devletin bazılarına yardım ettiğini duydum ancak o yardım bize hiçbir zaman ulaşmadı. Bir kadın olarak inşaatta çalıyorum. Ancak kazanamıyorum. Verdiğim emeğin karşılığını alamıyorum. Sokakta dilenmeye kalktığımda hem utanıyorum hem de kimse 1 kuruş vermiyor.”

Haber Resimleri

,,,,,,,,,,